Nazywany jest członkiem "straconego pokolenia". Na jednym ze spotkań Realu Madryt dostał świński łeb. Nazywany jest największym zdrająca w historii futbolu.Brał udział w słynnej aferze, przez którą dostał dwuletni zakaz gry we Włoszech. Kariera Luisa Figo jest boga i pełna niespodziewanych zwrotów akcji.
Lata młodzieńcze
Luis Felipe Madeira Caeira Figo urodził się w Almadzie 4 listopada 1972 roku. Był jedynym dzieckiem państwa Marii Joany Caeiro oraz Antonio Caeiro Figo. W domu rodzinnym Luisa nie było zbyt zamożnie, jednakże rodzice starali się dogodzić jak mogli swojemu ukochanemu synowi. Marzeniem młodego Portugalczyka było zarabiać na chleb poprzez granie w piłkę.
Karierę piłkarską rozpoczynał w lokalnym klubie Os Pastilhas. Jednakże już w wieku 10 lat przeszedł do potentata z Portugalii - Sportingu Lizbona.
W zespole z Estadio Jose Alvalade zadebiutował 1 kwietnia 1990 roku. Nigdy nie krył swojego przywiązania do zielono-białych barw. Powtarzał często, że gra dla Sportingu była czymś wyjątkowym, co nie zdarza się często. Podczas sezonu 1990/1991 rozegrał tylko trzy spotkania.
W kolejnym sezonie wyrósł jednak na pierwszoplanową postać zespołu, o czym świadczyć może fakt, iż wystąpił we wszystkich 34 meczach swojego zespołu ! Od roku 1992 klubowym kolegą Figo został Andrzej Juskowiak.
Mimo tak wielkiego talentu w barwach Sportingu, Luis Figo zdołał wygrać tylko Puchar Portugalii w 1995 roku. To właśnie podczas tego meczu ostatni raz przywdział koszulkę ukochanego klubu. W barwach klubu z Lizbony rozegrał 158 spotkań i zdobył 22 bramki.
W barwach reprezentacji narodowej święcił wielkie sukcesy. Grając u boku Rui Costy czy Joao Pinto zdobył Mistrzostwo Europy U-16 (1989) oraz Mistrzostwo Świata U-20 (1991). Jego gra nie pozostała niezauważona i został bacznie obserwowany przez klubu z najwyższej półki europejskiego futbolu.
FC Barcelona
W Barcelonie szybko stał się gwiazdą zespołu i awansował do roli kapitana. W 1996 wspólnie z reprezentacją Portugalii wystąpił na Euro 96 w Anglii.
Luis Figo był zawodnikiem ubóstwianym przez wszystkich Katalończyków. W Blaugranie wystąpił 249 razy, zdobywając przy tym 47 bramek. Stał się współautorem zdobycia Mistrzostwa Hiszpanii 1998 i 1999 oraz Pucharu Hiszpanii w 1997 i 1998 roku. Na arenie międzynarodowej również święcił triumfy wznosząc w górę Puchar Zdobywców Pucharów w roku 1997.
W roku 2000 wraz z kolegami z reprezentacji Portugalii zajął trzecie miejsce na Mistrzostwach Europy rozgrywach na boiskach Belgii i Holandii. Po tym występie nowy prezes Realu Madryt - Florentino Perez był już przekonany, że to właśnie od Figo rozpocznie budowę nowej epoki "Galaktycznych".
Real Madryt
Pod skrzydła Vincente Del Bosque trafił za rekordową wówczas sumę 56 mln dolarów. Początki Portugalczyka w ekipie "Królewskich" nie były łatwe. Drużyna co prawda wygrywała swoje mecze, jednakże kibice rządali od sprowadzonego za taką sumę pieniędzy zawodnika znacznie lepszej gry. Eksplozja jego talentu nastąpiła dopiero w listopadzie. Zdobył miano najlepszego gracza Europy w plebiscycie "France Football".
W sezonie 2000/2001 oprócz 9 bramek miał na koncie również 17 asyst. Kolejny rok grania rozpoczął z wysokiego pułapu, jednak kontuzja, która wyłączyła go z gry na kilka tygodni i znacznie obniżyła jego formę sportową. Mimo wszystko doprowadza Real do finału Ligi Mistrzów, w którym "Królewscy" pokonują Bayer Leverkusen 2:1. W roku 2001 zdobywa nagrodę najlepszego piłkarza świata.
 |
| Spośród wielu przedmiotów ciskanych w Figo podczas Gran Derbi na Camp Nou na wyróżnienie zasługuje świński łeb, którym kibice "Dumy Katalonii" "obdarowali" swojego byłego króla. |
Wielkie nadzieje jakie wiązali kibice i reprezentanci Portugalii z Mistrzostwami Świata w Korei i Japonii (2002 rok) zakończyły się na fazie grupowej. Pomimo pogromu 4:0 drużyny z Polski, nie byli w stanie wyjśc z grupy w której grały jeszcze Stany Zjednoczone oraz Korea Południowa.
Sezon 2002/2003 również należy do Realu, który wygrywa Primiera Division.
Na Mistrzostwach Europy rozgrywanych w Portugalii w raz z reprezentacją przegrał w finale z sensacyjną Grecją 1:0.
Przed transferem do Interu Mediolan, Figo wystąpił w 165 meczach zdobywając 36 bramek.
31 maja 2009 oficjalnie zakończył karierę piłkarską. Wystąpił w sumie w 579 spotkaniach w których strzelił 91 bramek. W barwach Portugalii zdobył 32 bramki rozgrywając 127 gier.
